Mijn liefde

Daar sta je dan, helemaal in je eentje in een weide met gras van 2 hectare zonder vriend want die is opgehaald zonder dat je er iets van begrijpt.

Ik knuffel jou en je doet het goed want je bent een bikkel, Geboren als hengst heb je al nodige tijd in je eentje doorgebracht en dat kun je, maar vrolijk word je er niet van.

Toen ik nog een paardenmeisje was en totaal geen benul had van het gevoelsleven van een paard kreeg ik een pony. Deze pony heeft Jaren alleen geleefd en ik besefte me niet dat dit geen leven is voor een paard of pony. Eigenlijk is het hetzelfde met mensen, we zijn niet gemaakt om alleen te zijn, daar worden we verdrietig van. Na de pony kwam er een paard dat ik wederom alleen in een wei zette. Het paard brak uit om naar de koeien te gaan die naast hem in de wei liepen. Tussen de koeien was hij rustig, hij had vrienden al waren het geen paarden, maar wel vrienden. Ik leerde het van hem.

Ik realiseerde me hoe belangrijk het is dat een paard of pony niet alleen staat maar een vriend heeft, klein, groot, lelijk, humeurig, maakt niet uit, gewoon een maatje en dan het liefst een soortgenootje. Ik nam me voor dat het me nooit meer zou gebeuren om een paard alleen in een weitje te hebben.

Ex en ik zijn in gevecht en plots, buiten alle verwachtingen om, verkoopt hij het paard dat als vriendje in de wei staat met mijn liefde. Op dat moment dooft het laatste beetje liefde dat ik nog had voor de ex. Mijn paard staat alleen en dat wil ik niet dus ik ga, ondanks alles wat er in mijn leven speelt, op zoek naar een vriend voor hem. Ik contact een paardenmuts waar ik al de nodige gevechten mee heb gehad om te vragen of ze een paard over heeft om vriendje te zijn met mijn paard. Wetende dat de hoeveelheid paarden waarvoor ze zorgt haar boven het hoofd groeien en stuur haar een foto en een video. Nou misschien kan ze me wel helpen is haar antwoord, pff eindelijk gaat ze me niet weer analyseren. Kun je een foto sturen van zijn hoofd, vraagt ze me en dan zakt de moed al weer in mijn schoenen. Geen ruzie maken denk ik, ik hoef geen vriendje met haar te worden, ik wil gewoon een oplossing voor mijn paard. De muts vindt mijn paard nogal heftig, pfff 30 jaar bijna dood, dus haar paarden zijn niet geschikt. Ik heb zo genoeg van deze vrouw maar reageer niet meer, alles in het teken van de liefde voor mijn paard. Ze heeft wel een miepje dat haar paard wegens een reis een jaartje elders wil stallen. Een jong paardje dat lekker kan spelen met mijn oude bejaarde Sjaan. Ik reageer weer niet, weet niet of ik dat wel wil.

Ben best een beetje gepikeerd dus ik app een kennis met een manege in de buurt, of hij iets weet. Geen reactie en de dag daarop nog niet. Deze kennis is verliefd en zit in een ander leven dus wellicht is hij niet echt bezig met het oplossen van problemen van zijn kennissen of van de paarden. Ik krijg er stress van. Mijn liefde staat gewoon in de wei te eten en zijn hoofd is nog net zo vriendelijk als altijd maar ik wil meer voor hem.

Dan bel ik een oude vriend met paarden. Ik koop hem om door hem mooie balen hooi aan te bieden die ik aanvankelijk had toebedeeld aan mijn ex, maar na zijn actie gaan deze niet meer naar hem. Deze man heeft verrotte knieën, paarden die er nog erger aan toe zijn dan hijzelf dus dat gaat het ook niet worden. Ja misschien eentje zonder tanden die ik 4 keer per dag moet voeren want ook gras kan ze niet aan. Nou nee, ben net blij dat Sjaan het even af kan met gras zodat ik niet 3 of 4 keer per dag voer moet brengen maar hij zal gaan informeren bij andere paarden kennissen.

Weer zit ik met niets en ik wil dit oplossen, hoe fucked op mijn leven ook is dat van mijn liefde mag daar niet onder lijden. Ik ga op zoek op internet naar paarden, dan wel een paard waar ik blij van word. Ik zie wat jonge arabieren maar het zijn meisjes. Meisjes brengen geen rust voor hem.

Mijn Engelse vriend zegt me een paardenopvang te contacten. Die hebben zielige paarden dan doe ik gelijk iets goeds. Op internet vind ik er eentje in Girona en ja ze hebben tal van paarden die kunnen worden geadopteerd. De meeste mankeren wel het een en ander en het kost je slechts 500 euro maar het belangrijkste is dat je aan een waslijst van voorwaarden moet voldoen voordat je in aanmerking komt. Als ik erin slaag die lijst uiteindelijk toch door te komen is er een contactformulier. Na de lijst is mijn enthousiasme aanzienlijk getemperd maar ik besluit deze toch in te vullen en wacht op antwoord. Na 5 dagen is die er nog steeds niet, heb ik het, met meer dan 80 paarden in mijn leven, toch nog niet helemaal begrepen?

In Besalu is een bedrijfje dat paarden verkoopt, alle soorten paarden en gezien de manier waarop ze worden gehouden denk ik dat dit geen verkoper is die echt iets heeft met de dieren. Maar maakt dat iets uit?. Misschien moet ik de grootste zielenpiet uitzoeken om als maatje te dienen voor mijn hengst want eigenlijk gaat het alleen daarom. Fuck alle paardenliefhebbers, zogenaamde vrienden die paarden hebben maar meer met zichzelf bezig zijn dan met hun paarden, exen met wraakgevoelens over de rug van de dieren. Ik wil gewoon een maatje voor mijn grote liefde en die gaat er komen. Kostte wat kost.