Kiekeboe
Kiekeboe
Bij het huis heb ik enkele paarden lopen. Een oude hengst met zijn vrouw staan gemoedelijk samen in een weitje en 2 jongere paarden heb ik geparkeerd bij de stallen die lager op de berg zijn gelegen. 2 maal per dag ga ik met de auto even naar de stallen om de paarden hooi te voeren en te controleren of alles in orde is.
Als ik die morgen vroeg over het landweggetje naar de stallen rijd, zie ik links in het weiland een groot wild zwijn staan dat ook direct mijn auto in het vizier krijgt. Ik rem af omdat hij aan de rand van de weg staat en ik bang ben dat hij gaat oversteken. Het zwijn besluit dat ook te doen en huppelt in draf de weg over. Ik sta stil en volg hem als hij aan de andere kant van de weg achter een boom gaat staan. De boom heeft een doorsnede van pak um weg 20 cm terwijl de doorsnede van het zwijnen lijf zeker een halve meter beslaat. Het lijkt wel een tekenfilm, de dunne boom en het dikke zwijnen lijf dat er aan beide kanten uitsteekt. Het zwijn blijft staan terwijl hij heel voorzichtig om de stam heen kijkt, controlerend of ik al voorbij ben. Ik vervolg lachend mijn weg naar de stal.
Een goede 10 minuten later rijd ik weer terug naar mijn huis. Wederom zie ik het zwijn aan de andere kant van de weg in de wei staan. Het ziet mij ook en haalt weer dezelfde truck uit, steekt de weg over en springt hop achter de boom, nog steeds in de veronderstelling dat ik hem niet zie! Een klein geluksmomentje overvalt mij. Wat een privilege om zo iets moois bij je huis te kunnen aanschouwen. Jammer dat ik hem niet in een kooitje kan doen.
Dit jaar is het druk met de zwijnen en gelukkig voor hen ben ik geen boer die direct op hen begint te schieten al hebben ze onlangs mijn velden ook behoorlijk toegetakeld. In het voorjaar heb ik mijn buurman gevraagd mijn weides in te zaaien. Voor de paarden maar ook voor het zicht want de boel zag er wat armoedig uit. De buurman heeft inderdaad alles mooi strakgetrokken en ingezaaid en ik ben blij. Als ik op een morgen uit het raam kijk zie ik donkere plekken op mijn mooi ingezaaide landje. Waren die er gisteren al? Heeft de boer zijn werk niet goed gedaan? Even later besef ik mij dat er zwijnen met hun neus door het veld zijn gegaan en daarmee het zaaigoed op die plaatsen hebben vernietigd. Ach die paar kleine plekjes overleef ik wel denk ik vervolgens. De volgende dag zie ik nog veel meer omgewoelde plekken. Ik ben al minder blij. De dag daarna lijkt het alsof er een enorme kudde op bezoek is geweest en is er van mijn ingezaaide land bijna niets meer over. “Je moet de jagers bellen” zegt mijn ex, maar dat vind ik sneu. Bovendien is er nu toch al geen redden meer aan.
's Avonds loop ik een rondje met de honden en het schemert het een beetje. Aangekomen bij het huis hoor ik plots een hoop herrie en zie in de wei een groot vrouwtjes zwijn met een stuk of 10 jongen, blij huppelend op mijn veldje. Ik klap in mijn handen om de familie te verjagen maar buiten wat gesnurk gebeurt er niets. Ongetwijfeld de daders van het eerdere geweld in mijn wei en zoals ze zich nu gedragen zijn ze van plan het laatste land ook nog even overhoop te gooien. Ik laat ze, ze zijn te schattig.