B&B Dagboek
Vlek op mijn neus
Al een tijdje had ik een vlekje op mijn neus, het was heel klein maar onmiskenbaar aanwezig. Voor mij althans. Slechts twee mm groot met een nog kleiner kratertje erin en het bevond zich net boven mijn rechter neusgat.
Het zat er al maanden en ik vond het niet zo belangrijk. Iedere keer kwam er een korstje op dat verdween, weer terug kwam, terwijl het plekje bleef.
Ik besloot er toch even mee naar de huisarts te gaan omdat ik bang was het vlekje uiteindelijk mijn hele neus in bezit zou nemen.
Doordat ik zelfstandige ben in Spanje ben ik aangesloten bij een bepaalde instantie die je zou kunnen vergelijken met het ziekenfonds zoals we dat vroeger kende in Nederland. Ze hebben een gebouw in Besalu waar een aantal huisartsen werken.
Niet de leukste plek om naar toe te gaan, wellicht dat ik daarom mijn bezoek ook langer heb uitgesteld dan dat ik van plan was. Na het maken van een afspraak, God mag weten waarom ze daar afspraken maken, nam ik op het juiste tijdstip plaats in de wachtkamer. Met mij zaten er nog een tiental mensen te wachten allemaal zwaar bejaard. Ik besefte mij dat ik wederom een uurtje of twee geduld zou moeten hebben en dat men er weer niet in geslaagd was een goede inschatting te maken van de tijdsduur per afspraak.
Toen ik dan eindelijk werd ontvangen door mijn huisarts, die tot op de dag van vandaag alleen Catalaans met mij wil praten, wees ik naar het plekje. Hij pakte vervolgens een loep en begon in het Catalaans uit te leggen wat het was. Nu vind ik medische taal altijd al moeilijk te begrijpen maar in het Catalaans is er voor mij al helemaal geen touw aan vast te knopen. Maar zijn gebaren waren luchtig waaruit ik kon opmaken dat het niet zoveel om handen had. Hij printte vervolgens een formulier waarmee ik toch een afspraakje moest maken bij een dermatoloog in het ziekenhuis.
In de tussentijd moest ik een crème ophalen bij de apotheek en die tweemaal daags op het vlekje smeren. Er bestond namelijk een kans dat dit ervoor zou zorgen dat het zou gaan verdwijnen en als dat zo was dan kon ik de afspraak in het ziekenhuis annuleren. Smeren dus en wel 3 keer per dag maar het had geen effect.
In het ziekenhuis ging het gelukkig allemaal wat sneller. Mijn dermatoloog bleek een hele oude man met een spraakgebrek. Hoewel hij trachtte Spaans met mij te praten kon ik ook hem niet verstaan vanwege zijn geslis. Maar ook hij had slechts enkele seconde nodig om te bepalen welke behandeling ik nodig had, ik moest worden geopereerd. Kuch, geopereerd, vroeg ik hem. Ja het moest worden weggesneden. Wegsnijden?, terwijl je een vergrootglas nodig hebt om het te kunnen zien. Maar hij was heel stelling en met een bundeltje papieren ging ik even later de deur uit.
De dagen daarop werd ik toch een beetje onrustig. Vlekje op het puntje van je neus is niet fijn maar een litteken op die plek nog minder. Als dat maar goedkomt!
Hartelijke groet, Ellen-Marie